29/03/2014: Onbezonnen reizen…

fiets versus scooter…

Het is wel even wennen het ritme van zo’n scooter. Zeker als je maanden aan een stuk op het ritme heb geleefd van roterende fietswielen. Al vrij snel merk ik dat dit vervoersmiddel nooit mijn passie voor het fietsen van de troon zal stoten. De snorrende bromfiets mag me dan wel in staat stellen om dagafstanden van boven de 200 km te overbruggen, toch weegt het niet op tegen de nadelen. Zo mis ik de haast geruisloze stilte van mijn stalen ros. Het eindeloos brommend geluid van de motor overstemt onophoudelijk de natuurlijke geluiden. Ook inzake zitcomfort mis ik meer dan ooit mijn Brookszadel. Op de fiets kan ik probleemloos uren aan één stuk doorrijden. Op de scooter moet ik na een half uur reeds een rustpauze inlassen. Tot slot voel ik ook aan dat ik op een andere manier word benaderd door de autochtonen. Een fietser dwingt respect af, een bromfietser totaal niet. Maar goed, nood breekt wet. Daar mijn visum binnen drie dagen verloopt, moet ik de grens oversteken voor een visarun. Door de grote afstand is de fiets een onhaalbare optie.

Mijn vervoersmiddel neemt echter niet weg dat ik blijf reizen zoals ik het liefst doe: onbezonnen en in volle vrijheid. Ik reis bijna zoals een echte zwerver. ’s Morgens spreid ik de landkaart open als een lappendeken. Ik laat mijn wijsvinger glijden over dorpen en steden en probeer te achterhalen of er wat moois op de route ligt. Mijn tanden poetsen en wat opfrissen doe ik in het sanitaire gedeelte van de talrijke benzinestations. Eten doe ik ‘on the road’ en slapen in mijn tentje waar ik een plekje vind. Zo heb ik de voorbije nachten verbroederd met wegenwerkers, politieagenten, dorpsbewoners, monniken, … Het zijn slaapaccommodaties die in geen enkele reisgids vermeld staan, maar die me wel een ongewone inkijk geven in de sociaal-culturele eigenheid van een land. Ook onderweg laat ik mijn reisritme bepalen door toevalligheden. Zo beland ik totaal onverwacht op een religieus getint familiefeest. Nu ja, religieus… drank, eten en muziek voeren er de boventoon, ook in Thailand. Tussendoor probeer ik ook nog wat bezienswaardigheden mee te pikken. Zo zoek ik de stad Nan het nationaal museum op. Vooral de uitgebreide overzichtstentoonstelling van de verschillende bergstammen die in het noorden van Thailand wonen, wekt mijn interesse op. Benieuwd of ik de komende dagen nog iets van die authenticiteit zal terugvinden…