Het Inlemeer…
Inle Lake, het op één na grootste meer van het land, heeft zich ontpopt tot een toeristische topattractie. Deze troefkaart mogen de atletische beenroeiers voor een groot stuk op hun conto schrijven. Hun roeitechniek is uniek en tezelfdertijd fotogeniek. Balancerend op één been, omklemmen ze met het andere been hun peddel vast. Met brede zwaaibewegingen slaan ze die in het rond en roeien op die manier over het meer. Ze hebben iets weg van flamingo’s op één poot. Ook hun vistechniek is bewonderenswaardig te noemen. Via een manshoge fuik van bamboe speuren ze het wateroppervlak af. Vingervlug laten ze die zakken en proberen vervolgens de gevangen vis aan hun speer te spiesen. Om de beenroeiers vanop de eerste rij te kunnen aanschouwen, neem ik een bootsman onder de arm die me een dag lang op sleeptouw neemt.
De vissers mogen dan wel de hoofdattractie zijn, Inle lake heeft ook nog wat ander moois te bieden. Zo vormt het bezoek aan de wijngaarden van ‘Red Mountain Estate’ voor een leuke verrassing. Of heeft het eerder te maken met mijn aangenaam gezelschap van het Brussels koppel (waarmee ik een tijdje samenfietste) en twee toffe Nederlanders? We wanen ons te midden van de wijngaarden eerder in Frankrijk of Italië. Leven als ‘God in Frankrijk’, het moet ook eens kunnen in Myanmar. Niet alleen de wijnproeverij vormt een mooie afwisseling tussen alle tempelbezoeken, ook de wekelijkse marktdag in één van de dorpjes vlakbij het meer weet me te bekoren. Toeristen vallen er niet te bespeuren en dat maakt het rondstruinen des te aangenamer. Een dagje op verkenning zonder het bezoeken van één of andere pagode is in Myanmar haast onmogelijk. De ontdekking van de ‘Shwe In Thein Paya’ valt best mee, want voor één keer hebben de restaurateurs hun restauratiewoede niet botgevierd. De vlakte is een ruïne aan verwaarloosde stoepa’s. De authenticiteit laat me heerlijk dwalen doorheen tijd en ruimte. Lang duurt het evenwel niet, want bovenaan de top van de berg sieren honderden mini-stoepa’s die (jawel) netjes zijn opgelapt en voorzien zijn van de nodige verflaag. In Myanmar moet alles nu eenmaal ‘nieuw’ en ‘mooi’ ogen…
De fiets is in Myanmar een uitstekend vervoersmiddel. Het land is niet te bergachtig en de afstanden tussen de belangrijkste bezienswaardigheden zijn meestal overbrugbaar in één à twee dagen. Het openstellen van de grenzen met Thailand zal de komende jaren wel meerdere wereldfietsers aantrekken. Alhoewel… In Myanmar blijven nog heel wat delen van het land afgesloten voor buitenlanders. Je vrij begeven buiten de toeristische ‘opgelegde’ paden, is tot op heden onmogelijk. Tegen beter weten in probeerde ik het toch. In het laatste verslag van Myanmar zet ik de feiten op een rijtje. Of hoe mijn koppigheid werd beloond met een nachtje in de Birmese cel…