Afscheid van China

Vanuit Kunming heb ik de voorbije dagen de fietsreis opnieuw aangevat, maar niet zonder slag of stoot. Dat ik het hard te verduren ging krijgen, daar was ik me van bewust. De regio Yunnan kenmerkt zich namelijk door een zeer heuvelachtig landschap waar thee en rijstterrassen de omgeving domineren. Op zich fantastisch mooi om doorheen te fietsen, maar door de hevige regen was het een heel stuk minder aangenaam. Daarenboven zorgde de regen ervoor dat hele stukken modderstromen van de bergflanken naar beneden schoven. Op sommige plaatsen was het wegdek herschapen tot één modderbrij waar nauwelijks een doorkomen aan was. De modder klitte zich als kleverige honing aan zowat al mijn fietsonderdelen en ook de trailer met zonnepanelen werd niet ontzien. Noodgedwongen volgde elke avond na de zware fietsinspanning nog een grondige schoonmaakbeurt.

Omdat hotels niet altijd voor handen waren, zocht ik tot tweemaal toe mijn toevlucht tot een particuliere woning. Op zich wel leuk en boeiend, al maakte de non-communicatie het natuurlijk iets minder avontuurlijk. Op één plek kwam ik totaal doorweekt aan en vond de man des huizes er niks beter op om mij te laten plaats nemen voor het openhaard. Fantastisch hoor ik u denken. Nu zo fantastisch was het niet, want het openhaard bestond uit een zwartgeblakerde kom waar half natte maïskolven in werden verbrand. De rookontwikkeling was versmachtend en zelf het openstaande raam kon niet verhinderen dat de kamer zich in een mum van tijd hulde in één rookgordijn. Tot overmaat van ramp stelde ik ’s anderdaags vast dat de trouwe viervoeter één van mijn kabels van mijn zonnepanelen had stukgebeten. Best vervelend, maar met de zekerheid dat ik toch nog één grote stad tegemoet fietste, ging ik ervan uit dat ik het euvel alsnog ging kunnen oplossen. Niet dus, aangekomen in Jinghong, een stad van zo’n 600.000 inwoners, leverde mijn zoektocht helemaal niks op. Voor de derde keer op rij moest ik mijn contactpersoon in Hongkong aanspreken en zat ik nog maar eens noodgedwongen te wachten om verder te kunnen doorreizen.

Mijn fietstocht in China is niet bepaald vlekkeloos verlopen, maar dankzij de tussenkomst van het bedrijf Crystalyte in Hongkong kan ik morgen de tocht eindelijk verder zetten. Als alles naar wens verloopt steek ik maandag 16 oktober de grens met Laos over. In België zal het politieke landschap dan inmiddels hertekend zijn, maar eerlijk gezegd, dat zal mij worst wezen. Nog tweehonderd kilometer voor de boeg en dan kan ik eindelijk starten met een totaal nieuw hoofdstuk. Eindelijk…