Sommige foto’s zijn echt toevaltreffers, momentopnames zonder meer. Bovenstaande foto is er zo eentje. Terwijl ik rustig aan het fietsen was en genoot van de wegebbende zonnestralen, zag ik plots een groep hengelende vrouwen. Ik was teveel in gedachten verzonken om meteen op de remmen te gaan staan. Pas drie kilometer verder, begon het voorbij fietsende beeld zich te nestelen in mijn brein. Had ik dit wel echt gezien?
Ik maakte rechtsomkeer en jawel, warempel… In een ondiep meer stonden een handvol vrouwen te vissen. Hun hengel bestond uit een houten stok met daaraan een gigantisch visnet. Met de regelmaat van de klok lieten ze het net zakken in het ondiepe water om het na een tiental seconden terug uit het water te lichten. Heel af en toe zag ik een minuscule vis in het net spartelen. De vangst zorgde meteen voor hilariteit onder de dames. De gelukkige schreeuwde het uit, alsof ze het grote lot had gewonnen. Ik sloeg het tafereel gade en voelde me intens gelukkig bij het zien van zoveel eenvoud.