05/06/2014: het eeuwenoude klooster van Tatev

een toeristische topper

Na vier dagen fietsen doorheen Armenië staat één ding als een paal boven water. Daar waar Armenië hemelsbreed de duimen moet leggen tgo de Iraanse gastvrijheid, pleit de prachtige natuur in zijn voordeel. Reeds sinds onze aankomst worden we omarmd door een fabelachtig decor dat hoge toppen scoort. Letterlijk, want Armenië lijkt wel één grote bergketen. Te midden van dit gigantisch gebergte banen we ons een weg langsheen verkeersluwe wegen. Fietsen is hier pas echt een feest, zeker voor iemand die een voorliefde heeft voor off-road wegen.

Armenië wordt algemeen erkend als één van de oudste christelijke staten van de wereld. Zijn geschiedenis gaat terug tot ongeveer 1500 voor Christus. Kerken, burchten en kloosters liggen er te midden van de ongerepte natuur. Het klooster van Tatev is dan ook onze eerste bezienswaardigheid op onze route. De weg ernaar toe is zeer pittig, maar gelukkig ook enig mooi. Stijgingspercentages van 12 procent en hoger zijn meer regel dan uitzondering. Toch blijven we vastberaden in het zadel zitten. We hijsen ons op het ritme van een logge escargot de hoogte in. In ruil glijden panoramische vergezichten aan ons voorbij. Stillevens van landschappen die met geen penseelstreek te beschilderen vallen.

Het eerste wat ons opvalt wanneer we oog in oog komen te staan met het 9de eeuwse klooster is de ongemeen schitterende ligging. Op een plateau, aan de rand van een diepe kloof, pronkt het heiligdom. Van op afstand heeft het meer iets weg van een versterkte burcht. Eenmaal dichtbij kunnen we duidelijk de geestelijke spirit onderscheiden. Naast de hoofdkerk ligt het terrein bezaait met allerlei bijgebouwen, gaande van bibliotheek tot eetzaal. Het valt ons op dat de aankleding binnenin uitermate sober is. Een verafgoding onder de vorm van beelden en schilderijen valt hier nergens te bespeuren. Zou religie hier nog in zijn pure essentie worden beleefd? Op een zitbankje zit een apostolische priester in zwart gewaad. Glimlachend heeft hij me de goedkeuring hem digitaal in te blikken. Hij lijkt wel op een verdwaalde figurant te midden van een wezenloze setting. Even vreemd voelt de kabelbaan aan die in 2010 door een Italiaans bedrijf werd aangelegd. Ze overspant een afstand van 5,7 kilometer en mag zich de titel ‘langste kabelbaan’ ter wereld toe-eigenen. De forse investering en de uitbating van een restaurant, annex café staan haast in schril contrast met het verpauperde Tatev dorp. De toeristische exploitatie van het klooster heeft de levensstandaard van de bewoners niet drastisch veranderd, zoveel is duidelijk…