Reizen op zonne-energie is en blijft een uitdaging, zeker als er strikt opgelegde regels worden gekoppeld aan deze vorm van reizen. De voornaamste beperking is dat je de fiets slechts op twee manieren kan en mag voortbewegen: op eigen spierkracht en op elektrische ondersteuning. Oho, hoor ik u al denken, maar dat is wel een mooie geste van de organisatie. Misschien toch even een kleine kanttekening maken. De batterij van de elektrische fiets mag enkel en alleen worden opgeladen door de zon. De wereld is mijn speelveld, maar de zon mijn fietskompaan. En wil dat nu net het probleem wezen… Waar iedereen in België ligt te puffen onder een snikhete zon, is het hier in Duitsland en verderop een kwakkelzomer. Komt daar nog bovenop dat ik met mijn zichtbaar oppervlak aan zonnepanelen eerder een kleine speler ben tegenover het leeuwenaandeel van de andere avonturiers. In rijtoestand kan ik hooguit 140 Watt binnenhalen, in rusttoestand het dubbele. Negentig procent van de deelnemers wekt (in de beste weersomstandigheden) meer dan 350 Watt aan energie op én dat tijdens het rijden. Had ik niet beter een iets andere constructie bedacht? In alle eerlijkheid neen. Ik weet uit de vorige editie dat het niet altijd een pretje is om met een gedrocht van 4,5 meter rond te toeren. Daarenboven beperkt voor mij de reis niet bij aankomst in China. Er staat me nog een lange terugtocht te wachten waarbij ik ook (noodgedwongen) beroep zal moeten doen op andere vervoersmiddelen (boot, trein). Het snel en compact omvormen van fiets en trailer is in dat opzicht een absolute must.

Daarenboven vind ik het net prettig om af toe halt te moeten houden om mijn batterij op te laden. Tijdens deze tussenstops ontstaan er vanzelf leuke contacten. In het Duitse Frontenhausen bezorgde zo’n tussenstop me een fantastische avond. Op het centrale marktplein vond er een feesthappening plaats, maar door de voetbalwedstrijd tussen Duitsland en Zweden was er haast geen kat aanwezig. Misschien daarom dat ik meteen in the picture kwam. Meer nog, de organisator van het feest verwelkomde me als een held en voor ik het goed en wel besefte kreeg ik een bed aangeboden voor de nacht. Al moet ik toegeven dat het een bijzonder korte nacht was 😉

Ondertussen heb ik ook ontdekt dat je als fietser in Duitsland beter links kan rijden. Niet dat er geen fietspaden zijn aan de rechterzijde (Duitsland heeft trouwens een mooi en goed onderhouden fietsnetwerk), maar ze zijn niet afgestemd op solarbikers. De lage begroeiing van struikgewas en bomen zorgt ervoor dat je gedurende een heel periode van de dag in de schaduw fietst. Links rijden was dan ook de boodschap. Ongetwijfeld zullen de automobilisten gedacht hebben dat ik een Engelsman was…