Ik krijg soms wel eens de vraag of ik tijdens zo’n lange reis niet denk aan opgeven, aan terug naar huis keren. Het antwoord is ‘zelden’ of ‘nooit’. Of ik dan niet overvallen wordt door heimwee? Ook niet echt, moet ik eerlijk bekennen. Of het me niet zwaar valt om alleen te reizen? Daarop is het antwoord eerder genuanceerder. Het besef alleen te reizen overvalt me vooral als ik steden bezoek. Wanneer je door een stad flaneert, word je automatisch overspoelt door allerlei indrukken. Die indrukken probeer je een plaats te geven en het liefst wil ik die dan ook delen. Of soms zijn er plekken die zo betoverend mooi zijn, dat je die schoonheid zou willen delen met wie je lief is. Als ik op de fiets zit, is dat gemis minder groot. Fietsen is nu eenmaal een individuele activiteit. Of ik liever alleen reis? Ook daar kan ik geen eensluidend antwoord op geven. Het liefst reis ik met z’n tweeën, maar de ervaring leert me dat dit niet altijd zo evident is, zeker niet als de fiets daarbij het vervoersmiddel is. Eenieder heeft zo zijn eigen fietsritme. Ik hou ervan om lange afstanden te maken om vervolgens de fiets een paar dagen aan de kant te zetten. Tijdens het fietsen hou ik er tevens van om regelmatig te stoppen, een korte of lange break te nemen afhankelijk van het moment en of de plaats.

Sommige mensen vragen zich af of ik me nog ‘thuis’ kan voelen na zo’n lange afwezigheid. Of ik me nog kan aarden? Eigenlijk valt dat best mee. Weet je, als je vertrekt weet je ook (of daar ga je althans van uit) dat je ook terugkeert. Er is altijd die basis om op terug te vallen en precies dat maakt het reizen een stuk gemakkelijker. Je weet dat je een houvast hebt, een plek om thuis te komen. Het gebeurt wel eens dat je medereizigers ontmoet die al jaren onderweg zijn. Het zijn ontheemden geworden die zich nergens meer thuis voelen. Ze vervreemden van wat hen vertrouwd is, van hun eigen ik. Ik keer nog altijd graag terug naar het vertrouwde, naar mijn roots. Ook het feit dat er iemand is die thuis op je wacht, maakt het reizen voor een lange periode haalbaar, zeker met de tegenwoordige communicatiemiddelen. Op reis gaan is heerlijk, maar thuiskomen evenzo. Een thuishaven zorgt ervoor dat je met plezier en goesting op reis kan vertrekken. Ik denk niet dat ik zozeer een verdwaalde, maar eerder een eenzame zwerver zou zijn mocht het ‘thuishoren’ gevoel ontbreken. Per slot van rekening komt de energie, de inspanning, het doorzettingsvermogen voort uit de kracht die je put uit de liefde die je krijgt. Of zoals Ghandi het ooit zei: ‘Where there is love, there is life’.