China danst, zingt en musiceert…
Wie een tijdje in de hoofdstad rondhangt, zal al snel ontdekken dat restaurantuitbaters handig inspelen op het toerisme. Franse, Spaanse en ja zelfs Belgische keukens vind je -met wat puzzelwerk- tussen de 40.000 restaurantjes die Beijing rijk is. De toeristisch golfstroom werkt ook kunstmatigheid in de hand. De ‘Dashilan street’ en omgeving ontpopt zich zo elke dag opnieuw tot een culinair pretpark. Terwijl je als toerist voetje per voetje voorbijschuift, glijden de meest bizarre etenswaren aan je ogen voorbij: minuscule levende schorpioenen, sprinkhanen en larven (die allen gefrituurd worden aangeprezen als een delicatesse). Het oogt fotografisch mooi, maar doet ons niet meteen lekkerbekken.
Wat het toerisme betreft hebben we duidelijk de verkeerde periode gekozen. Eén oktober valt hier samen met de jaarlijkse herdenking van het ontstaan van de Chinese Volksrepubliek (1 okt 1949). Deze nationale feestdag staat voor vele Chinezen synoniem met een weekje verlof. Maar liefst 430 miljoen Chinezen trekken er die week op uit. Een slordige 10 miljoen overspoelen de hoofdstad Beijing.
Om de drukte af en toe te ontvluchten, zoeken we de rust op in de vele parken. Of is het om ons te vergapen aan al het moois dat er te zien is? Je kan geen park of plein betreden of het gonst er van de bedrijvigheid. Onvoorstelbaar! Man en vrouw, jong en oud, eenieder lijkt aan één of andere vorm van vrijetijdsbesteding te doen. Teveel om op te noemen: vliegeren, musiceren, zingen, dansen, toneel spelen, tol draaien, badmintonnen,… We hebben ogen tekort om al die creativiteit te ontdekken.
Het bijzondere is dat het veelal mensen op hoge leeftijd zijn die mee participeren. Mannen, vrouwen, ruim de tachtig voorbij, maar levenslustig aan het dansen en musiceren alsof ze net van de schoolbanken komen. Is dit het geheim van de eeuwige jeugd? We geloven nauwelijks wat we zien! Toegegeven, het gaat er niet altijd even swingend aan toe, maar bewegen doen ze wel, met overgave en passie. Ontroerend mooi! Alle parken lijken omgedoopt tot een levend theater waarbij eenieder zonder schroom zijn eigen kunnen tentoonspreidt. De toeschouwers struinen van de ene act naar de andere. Straattheater in zijn puurste vorm! Wat een ontdekking, wat een verademing tussen al die toeristische drukte. Ik denk dat we de komende dagen wel vaker in parken zullen vertoeven…