De fiets en de route…

Paasvakantie, eindelijk! Ik ben aanbeland in de zogenaamde cruciale weken. Cruciaal omdat bepaalde knopen definitief moeten worden doorgehakt. Twee zaken staan momenteel centraal: de fiets en de route.

De ombouw van de tandem blijft me zorgen baren. Raf, de ingenieur-architect en deelnemer aan ‘The Suntrip’ -die het ontwerp van het solargedeelte op zich neemt, heeft er naar mijn gevoel geen haast bij. Toegegeven, ook voor hem is het een zoektocht, want een solarbike prototype is tot op heden niet voorhanden. Vooral het aanhechtingssysteem van de zonnepanelen blijft een hekel punt. De zonnepanelen moeten niet alleen wind- en schokbestendig zijn, ze moeten ook kunnen kantelen in de richting van de zon. Raf blijft er stoïcijns rustig bij, maar ondertussen tikt de klok ongenadig verder.

Ik heb de voorbije week plan B bovengehaald. Een tip van een gewezen hoefsmid bracht me in contact met Ruddy Busseyne. Voor deze man uit Proven kent metaal geen geheimen. Zijn metaalbedrijf richt zich in hoofdzaak tot grote bouwondernemingen. Een wereldfietser met zonne-fiets behoort niet meteen tot z’n klantenbestand. Hij gaf me wel een gouden tip: ARTWELDING.

Dit bedrijf -gelegen in het landelijke Bulskamp- wordt gerund door vader en zoon Mouton. Hun specialisatie -teveel om op te noemen-: ‘alle laswerken, herstellingen, design meubels, technische toepassingen, …’. Het eerste contact verliep vlot en gemoedelijk. Twee generaties met een duidelijke visie en de blik gericht op de toekomst. Eerstdaags buigen we ons over het totaalconcept. Wordt vervolgd!

Tweede heikel punt: de route… De geplande stop ten huize van het Bulgaarse buitenverblijf van Ciska Werquin staat op de helling. Het voorziene tijdstip waarop ik langskom, valt wellicht niet samen met hun aanwezigheid. Vermoedelijk zal dat op mijn terugweg wel lukken. Dit impliceert dat ik de route zal moeten aanpassen. Ook m’n doorroute doorheen Kazakstan zal drastisch veranderd worden. Deze ommekeer heeft alles te maken met m’n ontmoeting met Geert Horemans. Deze Vlaming woont en werkt al tien jaar in Kazakstan en kent als geen ander het land als zijn broekzak. Op zijn advies heb ik de route aangepast. Wegen zijn er sowieso schaars, geasfalteerde nog schaarser. De gedachten om dagenlang onder een verzengende zon al slalommend putten te ontwijken, stemt me niet meteen hoopvol. Avontuur ok, maar m’n leidmotief blijft nog steeds ‘Carpe Diem’.

Enkele dagen geleden heb ik ook Dominiek Druart opgezocht in zijn reishuis Buddhas (www.buddhas.be) te Wervik. Deze globetrotter is net terug van een trip van drie maand doorheen Zuid-Amerika. Hij gaf me behoorlijk wat nuttige reistips. Zo maakte hij mij erop attent dat Bhutan toeristen niet meteen met open armen ontvangt. Het land dat ingeklemd ligt tussen China (Tibet) en India is één van de armste en minst ontwikkelde landen ter wereld. Eén vierde van de bevolking moet er zien rond te komen met 1,25 dollar per dag. In dat opzicht is het dan ook vreemd dat de overheid het massatoerisme kost wat kost probeert te voorkomen. Een visum voor dit land kan je alleen bekomen als je een reis boekt bij een door de Buthaanse overheid erkend reisbureau. De kosten voor hotel, gids en chauffeur bedragen maar liefst 250 dollar per dag. Ik vrees dat deze extra uitgave niet zal passen in mijn zeer beperkt reisbudget van 350 euro per maand.

De voorbije maanden heb ik zwaar moeten investeren in materiaal en elke week komen er nog kosten bij. Zo ben ik gisteren langsgelopen bij Alta Via (www.altaviatravelbooks.be), dé reisboekhandel in Antwerpen. Op mijn boodschappenlijstje prijkten maar liefst 32 landen, samen goed voor 20 landkaarten. De zaakvoerder Dirk Van Den Berghe had wel oren naar m’n vraag om sponsoring en gaf me prompt een fikse korting op alles wat ik er aankocht! Er bestaan gelukkig nog goeie zielen…

met dank aan Alta Via (dé reisboekhandel in Antwerpen)