We zijn vertrokken!

Onder een stralend blauwe hemel en met de majestueuze Mont Blanc, de hoogste top van de Alpen (en na de Elbroes in de Kaukasus tevens de hoogste berg van Europa) als achtergronddecor wordt het startschot gegeven voor de meest avontuurlijke Solartrip in zijn bestaan: 12.000 kilometer fietsen op zonne-energie van Frankrijk naar China.

De voorbije dagen is er veel gespeculeerd over hoeveel deelnemers de eindmeet zullen halen. De pronostiek gaat al kanten uit. De optimisten maken gewag van 32 deelnemers of 82%. De organisatoren van hun kant bekijken het nuchter en mikken op een veilige aankomst van 22 deelnemers (56%). Over de gedoodverfde overwinnaar is er wel eensgezindheid: Raf Vanhulle. De man uit Mechelen heeft zich maanden lang voorbereid om het onderste uit de kan te halen. Groot is dan ook zijn ontgoocheling wanneer hij op de eerste dag van de proloog in Lyon door onoplettendheid van een geduchte tegenstander lichtjes wordt aangereden. Zijn uiterst lichte racefiets en vooral zijn zonnepanelen zijn uitermate fragiel. Het gevolg laat zich raden. Na een grondige check-up blijkt één van zijn zonnepanelen stuk. Herstellen is onbegonnen werk en een nieuwe laten overkomen vanuit België is ook geen optie. Gelukkig kan hij verder rijden met zijn twee resterende zonnepanelen. Van de organisatie eist hij wel een vorm van compensatie. Na veel wikken en wegen stemt men in en krijgt hij in geval van overwinning van zijn tegenstander drie dagen voorsprong. The Suntrip race is voor sommigen echt wel zeer belangrijk geworden. Is winnen dan toch belangrijker dan deelnemen?

Het gros schiet dan ook als een pijl het avontuur tegemoet wanneer de vlag, als teken van officieel vertrek, wordt gezwaaid. Ik fiets eerder op mijn gevoel af, onbezonnen en zonder mij vast te pinnen op een x aantal kilometers per dag. Er zijn zoveel zaken waar je geen controle over hebt. Alleen al op technisch vlak kan er zoveel mis lopen. Ik hoop dat ik op dat vlak in deze race wat gespaard blijf van dergelijk onheil. Nu, veel erger dan in de editie van 2013 is haast onmogelijk. Inzake conditie maak ik me weinig zorgen. Zoiets bouw je systematisch op. Dat gevoel zal wel enigszins anders liggen bij de Franse deelneemster Corinne. Reeds bij de eerste serieuze col moet ze noodgedwongen van haar fiets stappen en te voet verder gaan. Ook de Fransman Patrice zit meteen al in de rats. Met twee gebroken spaken moet hij noodgedwongen zijn ligfiets aan de kant van de weg parkeren. Het is duidelijk: de wedstrijd is begonnen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *