Ik vertoef reeds anderhalve maand in China en de voorbije weken is de tijd ook hier niet stil blijven staan. Zo is ondermeer de Suntrip-wedstrijd definitief afgesloten. Van de 39 deelnemers hebben er uiteindelijk maar 12 de eindmeet gehaald. De relatief lage score zegt onvermijdelijk iets over de moeilijkheidsgraad van de race. Ikzelf heb de eindmeet niet gehaald en eerlijk gezegd, lig ik daar ook niet wakker van. Ik heb steeds voorop gesteld dat ik het onderweg zijn belangrijker vond dan de aankomst. Het had natuurlijk wel mooi geweest, maar een onverwachte persoonlijke gebeurtenis stelde de wedstrijd in een ander daglicht. Gedane zaken maken geen keer, het zij zo.
Omdat het weinig zin had om nog verder te fietsen richting de eindmeet heb ik twee weken geleden de trein genomen vanuit Lanzhou naar Kunming, ten noorden van China. Aanvankelijk had ik gedacht om het stuk te fietsen, maar de hevige moesson besliste daar anders over. Ook het idee om dan iets sneller Laos aan te kunnen doen, speelde een belangrijke rol in mijn beslissing om een trein in te schakelen. Heel veel voorsprong heeft de treinrit me uiteindelijk niet opgeleverd, want bij aankomst in Kunming bleek de batterij van mijn fiets zoek. Omdat je in China je fiets niet zomaar mee kunt nemen op de trein moest ik noodgedwongen beroep doen op het goederentransport. Aanvankelijk werd de batterij niet toegelaten, maar na lang aandringen lukte het me toch om het kleinood te laten vergezellen van fiets en trailer. Alleen bij aankomst in Kunming bleek de batterij spoorloos. Het kostte een paar dagen alvorens ik het blije nieuws ontving dat de batterij uiteindelijk terecht was. Van de nood moet een mens nu eenmaal een deugd maken en zo nam ik de gelegenheid te baat om de fiets grondig te laten nakijken. Met 13.500 kilometers op de teller leek het me geen slecht idee om een aantal zaken te vervangen: ketting, tandwielen, cassette. Dat laatste bleek niet zo vanzelfsprekend. Doordat de motor in het achterwiel zit, is de fietscassette geen courant wisselstuk. Er zat niks anders op dan nog maar eens mijn contactpersoon uit Hongkong aan te spreken. Omdat ik niet nog langer in Kunming wou rondhangen, beloofde de firma uit Hongkong het wisselstuk op te sturen naar Jinghong, de laatste grote stad nabij de grens met Laos. En zo geschiedde.