Het afscheid…

Hoi, hoi, hier ben ik dan… Vijf dagen en 740 km verder sinds mijn vertrek uit Ieper. Ik ben aanbeland in het piepkleine dorpje Chantegrue, 12 inwoners groot, gelegen in le département La Creuse, midden Frankrijk. La Creuse wordt door de Fransen smalend omschreven als ‘le bout du monde’. Hier lopen meer limousins en charolets rond dan mensen. Neen, geen glimmend koetswerk op vier wielen, maar goed uit de kluiten gewassen vleeskoeien op vier stevige poten. De reden van mijn tussenstop heeft alles te maken met mijn zus Virginie. Elf jaar geleden kwam ze zich hier vestigen als veearts. Limousins, weet u wel.

740 km in de kuiten doorheen een licht glooiend landschap. Neen, niet dankzij een cocktail van amfetamines en verboden producten, maar dankzij de roes van het afscheid in Ieper. Er was veel volk, schoon volk op de Grote Markt van Ieper, bij het afscheid op zondag 2 juni. Er was de fanfare, de burgemeester Jan Durnez, de wereldfietser en vriend Bart Castelein en hoe kan het ook anders schepen Jef Verschoore. Maar bovenal veel vrienden, goeie vrienden die me al succes toewensten en er was last but nog least een stralende zon. Aan allen bedankt voor de hartverwarmende steun.

De voorbije dagen heb ik de solarbike ten voeten uit kunnen testen. Mijn eerste bevindingen zijn meer dan positief. De fiets ligt ondanks zijn lengte en zijn lange snuit als een dijk op de weg. Luchtverplaatsingen van vrachtwagens slaan me niet uit mijn lood en ook de fietskar blijft stevig de baan houden. Alleen het gepiep en gerammel, daar moet nog wat aan gesleuteld worden. De reacties onderweg zijn positief, grappig en nieuwsgierig. Mensen applaudisseren, feliciteren me of stellen me soms de meest grappige vragen. Zoals de twee oude dametjes op een markpleintje die me vroegen of mijn fietskar een moderne kinderwagen was. Of de marktkramer die dacht dat ik mijn slaapkamer meezeulde. Ook van de gastvrijheid heb ik reeds ten volle genoten. Zo werd ik door de sympathieke David uitgenodigd om mijn tent in zijn tuin te zetten en schotelde hij mij een heerlijke pasta maaltijd met kip currie voor. In het dorpje Raymond mocht ik zelfs mijn tent in de tuin zetten van de burgemeester. Inzake gastvrijheid is de reis alvast goed begonnen.

Morgen spring ik opnieuw op de fiets met als volgende bestemming Chambéry, de plaats van de officiële start van ‘The Suntrip’. Maar eerst vandaag genieten van een welverdiende rustdag. Wat sleutelen aan de fiets en solarkar, de was en de plas doen, languit aperitieven en heerlijk eten, maar vooral eindeloos lang douchen. Tot binnenkort!

(zie video reisdagboek link voor foto’s en filmfragmenten)