Een onverwacht obstakel…
Reizen verloopt anno 2014 des te meer virtueel. De laatste update informatie over hotels, vervoer, bezienswaardigheden vindt elke reiziger in spe tegenwoordig naadloos op het internet. Reisbeurzen waar informanten je de info uit eerste hand geven, zijn nog op één hand te tellen. De virtuele snelweg heeft de wereld een stuk kleiner en toegankelijker gemaakt, helaas vaak ten koste van het avontuur. Reizen gebeurt ook des te sneller. Aangelegde wegen en expressbussen brengen je in een wip naar de andere kant van het land. In de reisbagage is tegenwoordig ook een heel compartiment voorbehouden voor allerlei elektronica: camera- en filmmateriaal, I Pod, I Pad, laptop, mobile telefoon, … Het krijgt steevast een plek tussen onze tandenborstel en ondergoed. Ook ik ontkom er niet aan. Soms denk ik nog met heimwee terug aan mijn eerste grote reis (1997). Toen zwierf ik voor enkele maanden met de rugzak door West-Afrika. Internet was onbestaande. Het contact met het thuisfront gebeurde nog op de oeroude manier via het schrijven van nieuwsbrieven. Deze kwamen meestal een maand na datum op hun bestemming. Mijn vader kopieerde die en verstuurde op zijn beurt een aantal exemplaren per post naar enkele vrienden. Vader was een beetje het internet avant la lettre…
De nostalgische brieven zijn nu vluchtige e-mails geworden en de krakende telefoonlijn heeft plaats gemaakt voor tekstberichtjes of Skype. Zelfs het poste restante systeem behoort haast tot de annalen van de geschiedenis. Niets is nog zoals voorheen. Sociale media heeft in de reissector meer dan ooit zijn plaats opgeëist. Het is een evolutie die ik soms met gemengde gevoelens benader.
Af en toe zijn er evenwel momenten op de reis dat ik toch dankbaar ben dat er zoiets bestaat als wifi, internet, WhatsApp, Skype, … Niet alleen om reisinformatie op te zoeken of om vrienden en familie even te contacteren, maar evenzo om mezelf wat gerust te stellen. Een week geleden heb ik namelijk ontdekt dat ik een liesbreuk heb opgelopen. Fijne woordspeling hoor ik je al denken…
Bij de vaststelling werd ik overspoeld door een lichte vorm van paniek. Hoe moet het nu verder? Allerlei scenario’s doemden om. Waar moet ik de operatie laten uitvoeren? Hoeveel tijd zal de revalidatie in beslag nemen. Wanneer zal ik de reis kunnen hervatten. Gelukkig bracht virtueel opzoekingswerk mijn bloeddruk terug snel naar zijn voormalig peil. De ingreep is in vele gevallen een routineoperatie en ook de herstelperiode valt al bij al best mee. Aanvankelijk had ik gedacht om de operatie te laten uitvoeren in Saigon (Vietnam) of Bangkok (Thailand). Nu, inmiddels een week na de ontdekking, denk ik er zelfs sterk aan om voorlopig niks te ondernemen. Ik heb de laatste dagen behoorlijk wat afgefietst, maar heb er gelukkig totaal geen last van. Op het internet las ik verschillende getuigenissen van mannen die er zelfs jaren mee rondlopen alvorens tot operatie over te gaan. Met wat geluk kan ik nog acht maand overbruggen en kan ik de ingreep thuis laten uitvoeren. Zou ik nu al mijn ziekteverlof aanvragen? 🙂
De ontdekking van de liesbreuk heeft me wel doen nadenken over mijn verdere reisroute. Acht maand is nog ver weg, maar anderzijds is de af te leggen route ook niet niks. Landen in een drafje afhaspelen is niet bepaald mijn ding. Bij het verlaten van een land moet ik het gevoel hebben dat ik iets heb opgestoken van zijn cultuur en zijn volk. Daarom heb ik besloten om Cambodja niet aan te doen en ook Thailand zal ik slechts zijdelings verkennen. Het zijn landen die vanuit België gemakkelijker te bereizen vallen dan Myanmar. Het voormalige Birma heeft nog maar een aantal jaar geleden zijn deuren geopend voor het toerisme en dus zal dit land er nog iets ongerepter bij liggen dan Cambodja en Thailand die al jaren gebukt gaan onder het massatoerisme. Daarenboven moet ik begin mei aan de grens staan tussen Pakistan en Iran, want gedurende een aantal weken zal John Callens uit Heule (Kortrijk) mij op de tandem vergezellen. De menukaart ziet er voor de komende vier maand wat beknopter uit, maar daarom niet minder verrassend (Zuid Vietnam, Zuid Laos, Myanmar, India en Pakistan). En nu maar duimen dat er geen nieuwe obstakels opduiken…