Elk land heeft zo zijn highlights, in China is dat niet anders. Waar de Eifeltoren zowat een beetje het symbool is voor Frankrijk en Parijs in het bijzonder, is de Chinese muur dat voor China. Vijf jaar geleden bezocht ik reeds deze toeristische troefkaart in de buurt van de hoofdstad Beijing. Een drietal weken geleden deed ik dat nog eens over, maar deze keer in de buurt van Jiuquan. De ruim 6.000 kilometer lange verdedigingslinie had tot doel om het Chinese Keizerrijk te beschermen tegen vijandige nomadische volkeren. De plek Jiuquan wordt algemeen beschouwd als de plaats waar de muur eindigde. Vandaag de dag kunnen slechts een aantal gerestaureerde delen van de muur bezocht worden. De muur slingert zich als een slang doorheen het landschap en wordt hier en daar geflankeerd door een wachttoren. Het geheel oogt visueel best indrukwekkend, maar de grote restauratiedrang van de voorbije jaren maakt de bezienswaardigheid net iets te gepolijst. In de buurt van de hoofdstad heeft men minder ijver aan de dag gelegd en voelt de Chinese muur dan ook een stuk authentieker aan. Ook het nabijgelegen fort Jiayu werd van een grondige restauratiebeurt voorzien. Het fort dat dateert uit 1372 kreeg de bijnaam ‘de Onneembare Pas onder de Hemel’ en zegt meteen ook iets over de bouw van het complex. De buitenmuren hebben een omvang van ruim 700 meter en reiken tot 10 meter hoog. Aan diverse hoeken piekt een verdedigingstoren boven het geheel uit. De Chinezen zagen het in ieder geval groots en probeerden door hun bouwstijl alvast te anticiperen op mogelijke aanvallen van buitenaf.

Van een heel andere orde is het nationaal park Zhangye gelegen in de provincie Gansu. De plek wordt ook wel eens ‘the eye candy of Zhangye’ genoemd. Een eer die het te danken heeft aan het prachtig geërodeerde landschap waardoor de bergen baden in een onwaarschijnlijk mooi kleurenpalet. Het lijkt wel of een schilder-kunstenaar er met olieverf te werk is gegaan. Over een oppervlakte van 50 kilometer kleurt het landschap als een schilderspalet. De uiterst kleurrijke rotsformaties werden onlangs door de Chinese media verkozen tot één van de mooiste landschappen van het land. Een plek die zo wordt aangeprezen heeft natuurlijk ook een keerzijde, namelijk de immense toeristenstroom. En waar Chinezen massaal samen troepen is het niet alleen druk, maar ook super luidruchtig. In groep lijkt het wel of elke Chinees het hoogste woord wenst te voeren. Onwaarschijnlijk. Ook hier kan ik me niet van de indruk ontdoen dat Chinezen er alles aandoen om elke bezienswaardigheid te voorzien van pretpark-allures. Het blijft me een vreemd volkje, die Chinezen…