Sinds de start van The Suntrip heeft de organisatie aan geloofwaardigheid gewonnen. De omkadering wordt gedragen door een groter team en de aanpak is een stuk professioneler geworden. Bij diverse organisaties, bedrijven en stadsdiensten groeit het besef van de commerciële en publicitaire waarde van zo’n fietsavontuur op zonne-energie. Aan de officiële start gaat een proloog van vier dagen vooraf. Het voelt aan als een soort media-circus waarbij er in diverse steden, zoals Lyon en Chamonix een ware happening wordt aan gekoppeld. Persontmoetingen, persconferenties, recepties, … het hoort er allemaal bij. Op place des Terreaux, hartje Lyon, worden alle fietsen netjes binnen een afgeschermde zone opgesteld voor het grote publiek. Het mooie weer trekt vele kijklustigen aan. Ik voel intuïtief dat dit slechts het begin is van een niet meer te stoppen avontuur. Ik neem voor de tweede maal deel aan deze challenge. Mijn allereerste deelname was meteen ook de eerste editie van de Suntrip, juni 2013. Niet te geloven, alweer vijf jaar geleden.
Op vrijdag 15 juni is het dan eindelijk zover. De promo-karavaan trekt zich moeizaam op gang. Haast is er niet, want de komende vier dagen moeten we op een sukkeldrafje Chamonix bereiken. Die hele mediacircus hoeft voor mij niet, maar voor de organisatie besef ik dat deze vorm van promotie ontzettend belangrijk is, zeker als men in de toekomst nog dergelijke initiatieven verder wil organiseren. Het voordeel als deelnemer is dat je de andere kandidaten van de Suntrip wat beter leert kennen. Eenieder heeft zo zijn eigen reden om deel te nemen. Sommigen gaan echt voor de overwinning of proberen minstens een podiumplaats te behalen. Voor anderen haalt het avontuur eerder de bovenhand. Ik behoor tot deze laatste categorie.
De aankomst is niet mijn doel, maar wel het onderweg zijn. Als de fiets daarbij je vervoersmiddel is, dan kan je ervan op aan dat je een bijzondere reis tegemoet gaat. Op haast alle voorbijgaande fietstochten heb ik steeds aan den lijve ondervonden hoe mensen een zeker respect betuigen voor deze vorm van pelgrims. Het lijkt alsof je één van hen wordt. Als reizende fietser wek je nieuwsgierigheid op, maar evenzo herkenning. Meer nog, ze laten je zonder schroom deelgenoot worden van hun leven, hun denken en zijn. Ook al zijn die contacten soms vluchtig, toch laten ze vaak diepe indrukken na. Precies dat is het mooie aan de magie van ver op reis gaan, je komt veranderd terug…