Toegegeven, het internet en de sociale media hebben het reizen iets minder avontuurlijk gemaakt. Zelfs de meest onontgonnen paden of plekjes op de wereld worden met één klik via de virtuele wereld gedeeld. Kompas en kaart hebben plaats gemaakt voor gps en iPhone en reisboeken hebben het formaat aangenomen van een iPad of een E-reader. Ook ik bezondig mij eraan. De wijze waarop Phileas Fogg in tachtig dagen door de wereld reisde, behoort tot het verleden. Je kan daar nostalgisch over doen, maar die tijd komt niet meer terug. En daarenboven, is het verkeerd om mee te evolueren met je tijd? Het internet is nu eenmaal ons nieuw venster op de wereld geworden of we dat willen of niet. Tezelfdertijd is de informatie die we zoeken via Google nog nooit zo eng geweest. Het is uiteindelijk de zoekmachine en de parameters aan ranking die bepalen wat we als eerste vinden bij het intikken van een zoekopdracht. Gelukkig kan je in sommige gevallen ook terugvallen op reviews, beoordelingen van mensen die je vooraf gingen. Ook die zijn vaak ‘gekleurd’ en ongenuanceerd, maar als je het kaf van het koren weet te scheiden, dan kom je al een heel eind ver. Dankzij die combinatie van factoren kom ik in de hoofdstad Kiev terecht in de beste fietsenzaak van de stad. Na 2,5 uur slaagt de fietsenhersteller erin om het serieuze probleem met de achterste tandwielen en de connectie met de motor in orde te brengen. Mensen met een goeie vakkennis zijn schaars, maar ze zijn er nog!
Ik fiets nog steeds in het kielzog van Lionel Serra en dat betekent dat ik zelden of nooit zo comfortabel heb gereisd. Van punt A naar B worden we geëscorteerd en bij aankomst ligt de sleutel van het hotel reeds klaar. Het is eerlijk gezegd een tikkeltje er over. Wij worden hier onthaald als helden. Energiebewuste fietsers die promotie voeren voor een nieuwe vorm van mobiliteit, maar tezelfdertijd worden we wel geflankeerd door twee voertuigen, een politiewagen en een ambulance. Als je daarbij bedenkt dat er gemiddeld 10 uur per dag vier tot vijf mensen worden ingeschakeld voor onze veiligheid op de weg, dan is het hek helemaal van de dam. Wie macht en aanzien heeft, kan in Oekraïne veel bereiken. Zoveel zelfs dat we probleemloos met de nodige egards worden ontvangen door de viceminister van sport.
In Kiev heeft de kennis van Lionel gezorgd dat we beroep kunnen doen op Alexander. De diplomaat laat maar wat graag zijn stad zien. Zo troont hij ons mee naar Majdan Nezalezjnosti, het onafhankelijkheidsplein van Kiev. Deze plek zal voor eeuwig verbonden blijven met de Oranjerevolutie en meer recentelijk ‘de Revolutie van de Waardigheid’. We schrijven 21 november 2013. Duizenden betogers verzamelden weken lang op het plein. Aanleiding was het niet-ondertekenen van een associatieovereenkomst tussen Oekraïne en de Europese Unie. De betogers eisten meer Europese integratie en wilden komaf maken met de corruptie in het land. De pro-Europese eisen werden na maanden van protest door de oproerpolitie van president Janoekovitsj bloedig neergeslagen. Er vielen 100 doden. Mede onder internationale druk en verontwaardiging werd president Janoekovytsj tot aftreden gedwongen en kwamen er vervroegde verkiezingen. De revolutie op het Maidanplein bleek uiteindelijk de opmars zijn tot het huidige conflict in Oost-Oekraïne. Als ik Aleksander vraag of de revolutie zinvol was, dan klinkt er alleen verbittering in zijn stem. Volgens Aleksander heeft de opstand alleen geleid tot oorlog en een verscheurde samenleving. Hij ziet de toekomst somber in. De economie blijft wankel en corruptie hardnekkig. Zolang de oorlog woedt in Oost-Oekraïne zal dit land er niet bovenop geraken.