De zoektocht…

Iran… Al enkele jaren staat dit land op mijn verlanglijstje van ooit te bezoeken reisbestemmingen. Vandaag is het dan eindelijk zover! Iran, gelegen in het Midden Oosten en begrenst door buurlanden Irak en Pakistan, roept niet meteen positieve connotaties op. De langdurige oorlog met buurland Irak (1980-1989) en het sterk isolationistisch bewind van de Islamitische geestelijk leider Ayatollah Khomeini blijven als inktzwarte olievlekken bovendrijven in ons collectief geheugen. Ook vrij recentelijk was Iran niet weg te branden uit de actualiteit. Hun halsstarrige houding inzake het beperken van hun nucleair atoombeleid zorgde voor de nodige internationale commotie.

Maar wat weten we precies van Iran? Of beter gezegd, welk beeld heb ik over dit land dat maar liefst 54 keer groter is dan België? Reikt mijn gezichtsveld verder dan de stereotype zaken die we zo graag associëren met dit land? Ik moet eerlijk bekennen van niet. Toegegeven, uit de mond van reizigers hoor je niks anders dan woorden van lof. Vooral inzake gastvrijheid scoren Iraniërs een cijfer dat ver boven het gemiddelde uitstijgt. Geen enkele toerist zal ooit het tegendeel beweren. Maar hebben we als toerist niet altijd een beetje een bevooroordeelde mening als het op openhartigheid aankomt? Wij zijn tenslotte met vakantie. Of zou het dan toch zo zijn dat de Iraanse vriendelijkheid de weerspiegeling vormt van de op til zijnde positieve veranderingen? Is het onlangs bereikte akkoord tussen diverse grootmachten over het Iraanse atoomprogramma een eerste teken van een nakende omwenteling? Is de aanstelling van Hassan Rouhani als 7de president van Iran (aug 2013) de voorbode van een geleidelijke koerswijziging? De komende weken wil ik vooral op zoek gaan naar een antwoord op deze en heel wat andere vragen. Al fietsend hoop ik het echte Iran te leren kennen. Het Iran achter de sluiter. Benieuwd of het me zal lukken…