om mee te reizen in mijn bandensporen…
Nog een laatste blik in de achteruitkijkspiegel, nog een laatste blik over de schouders. De terugtocht is ingezet, de finish is in zicht. Het einde van de ‘solar challenge adventure tour’ is een feit. Vijftien maanden na mijn vertrek en 31.206 km verder, ben ik ei zo na terug aanbeland op de plek waar het allemaal begon: de Grote Markt van Ieper. Vertrokken met een hoofd vol vraagtekens, vol onzekerheden en terug aankomen met fietstassen die uitpuilen van verhalen en anekdotes. Bestaat er een mooiere manier om je droom af te sluiten?
Toegegeven, het opzet -de omtrek van de aarde overbruggen op zonne-energie- is niet gelukt. Ondanks de toegewijde liefde waarmee Joris Van der Borght van de firma Bruthaus (Waregem) de solartrailer heeft ontworpen en de technische feedback van Filip Vanhelsuwe van de Ligfietswinkel (Gent/Antwerpen) heb ik na 14.000 km een radicale beslissing moeten nemen. Misschien wel de moeilijkste op mijn ganse route. Achteraf bekeken was het ongetwijfeld de beste keuze die ik op dat moment kon maken. De vele technische problemen buiten beschouwing gelaten, was het fietsavontuur een succesvolle onderneming. Vaak was het zwaar, soms zelfs loodzwaar, maar dankzij de hulp van wildvreemden en zielsverwanten haalde ik steevast in elk land de eindmeet.
Als er één iets is dat ik op deze reis heb ervaren, dan is het wel de onvoorstelbare gastvrijheid en de liefdevolle warmte van de mensen op mijn pad. Ondanks het feit dat de wereld om me heen één grote brandhaard is vol etnisch en religieus geweld, blijft het gevoel van solidariteit en vriendschap overeind. Zonder de belangeloze inzet en de hartelijkheid van ontelbare figuranten die mijn route hebben gekruist, had ik nooit de finish bereikt. Volharding en geloof in je eigen dromen stellen je vaak in staat om bovenmenselijke prestaties neer te zetten. Anderzijds moet je ook het geluk aan je kant hebben. Tijdens momenten waar het allemaal tegensloeg, kwam er toch steevast een lichtpuntje om de hoek loeren. Soms was een klein gebaar al voldoende om me opnieuw de kracht te geven om overeind te blijven en verder te gaan. De schoonheid van het leven zit verborgen in zijn eenvoud.
Nu de laatste kilometers zijn ingezet, begint ook meteen een nieuwe reis. Een reis die me brengt naar een bestemming met misschien wel de mooiste naam: thuis. In deze vertrouwde omgeving zal ik mijn fietsreis verder zetten, digitaal en verhalend. Terugtrekkend in het kleinste kamertje op de bovenste verdieping zal ik de komende maanden de vele reisindrukken opnieuw herbeleven. Grasduinend tussen ontelbare foto’s en filmopnames zal ik de onuitwisbare momentopnames destilleren tot verhalen en reportages. De publicatie van het foto-reisverhalen boek en de première van de eerste fotofilmreportage zijn voorzien voor het najaar 2015. De komende maanden zal ik reizen in een ander universum. Ook dit is een warme gedachte en een mooi vooruitzicht… Maar eerst nog thuiskomen. De aankomst is voorzien op zondag 31 augustus om 15u op de Grote Markt van Ieper. Iedereen is uiteraard van hartelijke welkom!
Een reisverslag definitief afsluiten, is als het opbergen van een spannend boek voor het slapen gaan. Het liefst zou je nog willen doorlezen of in mijn geval verder schrijven. Al was het maar omdat ik niet de juiste woorden vind om eenieder te bedanken die van dichtbij of veraf al die maanden heeft meegereisd in mijn bandensporen…