28/03/2014: Chiang Mai

Het toeristische mekka van Thailand…

Inzake toerisme zijn er in Thailand wellicht weinig andere steden of plaatsen die Chiang Mai van de troon zullen stoten. Zelden heb ik zo’n aanbod aan guesthouses, hotels, restaurants, tourbureaus, massagesalons, … bijeen gezien. Op straat zie je dan ook haast meer Europees getinte gezichten dan Aziatische. Wat is de aantrekkingskracht van deze op twee na grootste stad van Thailand? Zoekend naar een antwoord zwerf ik twee dagen lang doorheen Chiang Mai.

Wat meteen opvalt is de kleinschaligheid van de stad. Op mijn Teva sandalen struin ik op mijn gemak in driekwart dag het oude stadsgedeelte af. Binnen de restanten van de stadspoorten liggen dan ook de bijzonderste bezienswaardigheden. Drie keer raden waar het in Chiang Mai om draait… inderdaad, tempels en pagodes. De verwondering is na al die reismaanden doorheen Azië serieus aan het wegebben. De bezieling is ver zoek en ik voel intuïtief aan dat het de hoogste tijd is om totaal nieuwe horizonten te gaan opzoeken. Ik heb bovendien ook de indruk dat de meeste toeristen niet echt naar Chiang Mai afreizen voor de veelheid aan tempels af te schuimen. Ze komen in de eerste plaats voor de relaxte sfeer die er heerst. Vooral ’s avonds rolt vanuit openlucht-bars sfeervolle muziek over de straten. Elk café heeft zo zijn eigen accenten. Er is voor elk wat wils. Twee avonden lang trek ik op met Jean en Ellen, het Belgisch fietskoppel dat ik al meerdere malen heb ontmoet. Als reiziger voelt het nog altijd leuk aan om af en toe dezelfde roots terug te vinden.

Het guesthouse waar ik verblijf biedt niet alleen accommodatie aan, maar evenzo georganiseerde jungle tochten, raftings op een bamboevlot, een rit op een olifant, trekkings, etc. Ik heb het niet zo voor dat groepsgebeuren en dus beslis ik om er op eigen houtje op uit te trekken. Mijn verkenningsrichting wordt mede bepaald door mijn visum die ik moet verlengen. Omdat ik slechts over een visum van 15 dagen beschik, zit er niks anders op om een zogenaamde ‘visarun’ te doen. Wie de grens met Myanmar of Laos heel even oversteekt en onmiddellijk terugkeert naar Thailand krijgt (mits betaling van 10 dollar) een verlenging van 15 dagen. Niet bijster lang, zeker als je nog een stuk van de omgeving wil meepikken. Na wat wikken en wegen beslis ik dan ook om voor één keer mijn stalen ros in te ruilen voor een iets sneller vervoersmiddel, een 125CC Honda-scooter.