Het solarproject op losse schroeven…

De vooruitzichten zien er niet rooskleurig uit. Op precies een maand voor de vertrekdatum sta ik nog helemaal nergens. Of toch… ergens, want ik heb een fiets, een fietskar en vier zonnepanelen (waarvan eentje nog in productie is). Maar hier stopt dan ook het verhaal. Sinds zondagavond laatstleden ben ik helemaal terug naar af. Nochtans zag alles er perfect uit en zat de planning goed. Er was de voorbije weken door de firma Artwelding fantastisch werk verricht. Geen kwaad woord, integendeel. Met grootse passie werd er gewerkt naar het eindresultaat toe. Er was onderling overleg en alles verliep zoals gepland. Tot zondag laatst tijdens de eerste testrit. De aanhangwagen is niet opgewassen om de degelijke, kantelbare constructie in balans te houden. Alternatief: tabula rasa en opnieuw starten van nul.

Deze morgen Raf Van Hulle gecontacteerd , ontwerper van de Solarwind en eveneens deelnemer aan ‘The Suntrip’. Mijn verhaal over de zwalpende fietskar verbaasde hem niet. Het vrij hoog zwaartepunt is nu eenmaal de grote spelbreker. Op mijn vraag of ik dan niet beter zijn concept zou overnemen, reageerde hij eerder afwijzend. Ook voor Raf zit alles nog in een testfase en een absolute garantie geven dat zijn solarwind de eindmeet haalt, is ook voor hem koffiedik kijken. Zeker met het oog op mijn verdere tocht na Astana (Kazakstan), raadde hij me aan om misschien toch over te schakelen op een tweewielige fietskar. Toegegeven, de wrijving wordt verdubbeld wegens een extra wiel en de aanhangwagen zelf weegt zowat het driedubbele van het oorspronkelijke karretje. Maar gelukkig zitten er ook wat positieve punten aan vast die het overwegen wel waard zijn. Enerzijds de stabiliteit -wegens een extra achterwiel- en anderzijds het kader waarop de zonnepanelen kunnen rusten. Meer nog, met wat geluk valt zelfs te overwegen om achteraan over te schakelen op drie zonnepanelen, van elke 1mm wel te verstaan.

Omtrent de verdere constructie vooraan maak ik me minder zorgen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat Dominiek Mouton van het bedrijf Artwelding daar een adequate oplossing voor zal vinden. Het grootste obstakel was hier de zoektocht naar een buis in aluminum die perfect in het bestaande frame past. Deze is inmiddels gevonden. De rest zal wel los lopen.

Terug achteraan, de fietskar… Daar valt of staat zowat alles mee. Omwille van de hoogdringendheid wil ik daar nog deze week uitsluitsel over. Morgen, vrijdag 4 mei, is het erop of eronder. Twee fietswinkels -gelegen aan de andere kant van België (Leuven en Hasselt)- staan in fluo aangestipt op mijn agenda. Zij vormen momenteel mijn laatste strohalm. Wordt vervolgd…