Het meisje van India…
De nieuwjaarswensen zijn de wereld rond gestuurd, de champagneflessen leeg en de goeie voornemens uitgesproken. De overgang van oud naar nieuw verliep niet overal even luidruchtig en feestelijk. Zo wierp het drama van de brutale verkrachting met dodelijke afloop in New Delhi een schaduw over de viering van oud naar nieuw. In de deelstaten Punjab en Haryana werden zelfs alle officiële vieringen geannuleerd. Dat vrouwen in India een ondergeschikte rol vervullen is al langer bekend, maar dat er volgens officiële cijfers elke 28 minuten een vrouw wordt verkracht is toch even schrikken.
Het drama blijft, drie weken na de intrieste feiten, voor beroering zorgen. Naast de dagelijkse demonstraties waarbij vrouwen een betere bescherming eisen, wordt er in kranten en sociale media een maatschappelijk debat gevoerd over de positie van de vrouw in India.
Hoe komt het dat de positie van de vrouw in India zo ondergeschikt is? Een vraag die des te harder wordt gesteld als je ontdekt dat de leider van de regerende Congrespartij een vrouw is (Sonia Gandhi), talloze vrouwen een hoge positie bekleden in de zakenwereld en vrouwen een steeds belangrijker rol vervullen op de Indische arbeidsmarkt. De oorzaak ligt hem vooral in het kastensysteem en het patriarchaal model. Reeds bij de geboorte zijn de kansen tussen jongens en meisjes ongelijk. Ouders geven de voorkeur aan een jongen, ondermeer omwille van de hoge kosten van een bruidschat. Abortussen zijn er dan ook schering en inslag. Een recent onderzoek heeft aangetoond dat India voor vrouwen het slechtste land ter wereld is om er te leven. Een weinig bewonderenswaardige vaststelling die in hoofdzaak te wijten is aan de massale kinderhuwelijken, eremoorden, prostitutie en vrouwenhandel.
In India worden kinderen ook opgevoed met het idee dat de vrouw ondergeschikt is aan de man. Systematisch worden jongens erop gewezen dat ze zorg moeten dragen voor hun zussen en krijgen meisjes te horen dat ongehoorzaamheid niet wordt getolereerd. Het zit ingebakken in de Indische cultuur dat meisjes reeds van bij de geboorte zich moeten schikken naar de autoriteit van vader of broers. Deze onderdanigheid is ook te zien in de zogenaamde Bollywood films waarbij vrouwen regelmatig worden geslagen, ontvoerd, zelfs verkracht. Tederheid is in India niet ingeworteld in de man-vrouw relaties, geweld des te meer.
In het verleden zijn er feministische stappen ondernomen, kleinschalige petities gevoerd in de media, maar dit alles bereikte nooit de grote bevolkingsmassa die op het platteland woont. Deze keer is het anders. Met ‘het meisje van India’ (de naam die gegeven werd aan het verkrachte en gestorven 23 jarige meisje) is er voor het eerst een ommekeer merkbaar. We kunnen alleen maar hopen dat dit zinloos geweld en de dood van het ‘meisje van India’ zal zorgen voor een aardverschuiving binnen het kastensysteem en het patriarchaal model in India.