De voordelen van ‘couchsurfing’…
Reizen in een land als China is geen sinecure. Niet alleen heerst er een andere cultuur, ook de taalbarrière maakt het reizen er niet gemakkelijk op. Om dat laatste te omzeilen, doe ik af en toe beroep op de reisformule ‘couchsurfing’. Het concept is groots in zijn eenvoud en zag ongeveer tien jaar geleden het levenslicht. Zijn oprichter, de Amerikaan Casey Fenton, wist destijds een goedkope vlucht te bemachtigen naar Rekjavik (Ijsland), maar had er geen accommodatie. Omdat hij graag de stad door de ogen van een bewoner had gezien, stuurde hij een mail naar een groep studenten met de vraag of hij bij hen kon logeren. Op die manier konden ze hem ook de stad laten zien zoals zij die elke dag ervaren. Het concept ‘couchsurfing’ was geboren. Momenteel telt de community honderden miljoenen leden over zowat de hele wereld.
In Beijing maken we er voor het eerst gebruik van. Niet alleen voor Annelies is het een nieuw reisformule. Ook onze gastheer en -vrouw zijn pas zeer recentelijk aangesloten bij de community. Meer nog, wij zijn hun allereerste couchsurfers. Het jonge koppel, Tianze en Smile (zoals hij zijn eigen vrouw noemt) wonen in een kleine flat met één slaapkamer. Hun woonkamer wordt voor twee dagen ons hotel. Niet zozeer de goedkope reisformule spreekt mij aan, wel het feit dat de couch aanbieders vaak meertalig zijn. Het spreken van eenzelfde taal zorgt ervoor dat je een deftig gesprek kunt aanknopen en kan communiceren over uiteenlopende onderwerpen.
Wij hebben geluk, want ook op culinair vlak komen we aan onze trekken. Zo delen we niet allen ’s morgens het ontbijt, maar gaan we ook samen uit lunchen en dineren. Zo ontdekken we dat veel inwoners in Beijing ontbijten op weg naar hun werk. Ze houden halt bij één van de vele kraampjes en eten er gerechtjes van deegwaar of rijstnoedels. Ons vertrouwd bakje troost wordt er steevast vervangen door heet water of bouillon. Niet alle gerechtjes kunnen ons even fel bekoren, maar we blijven oefenen, net als het eten met stokjes. Tijdens het middagmaal is soep onontbeerlijk. Vaak zit die zo volgestouwd met groenten en vlees, dat we met moeite nog toekomen aan het hoofdgerecht dat veelal bestaat uit noedels met vis of varkensvlees. Het avondeten is een afgeslankte vorm van het middagmaal.
Het interieur van de eetgelegenheden ziet er vaak verpauperd uit en weinig modieus. Onder het licht van ongezellige TL-verlichting staan haveloze formica tafeltjes en stoelen. De vloer ligt vaak bezaaid met etensresten van voorgangers. Wij laten het niet aan ons hart komen. Wat op ons bord terechtkomt vinden we belangrijker.
Door de uitgestrektheid van het land heeft elke regio zowat zijn eigen specialiteit. In Beijing is de Pekingeend in het straatbeeld nooit ver weg. Tianze nodigt ons echter uit om gezamenlijk hotpot (Huo Guo) te proeven. ‘Huo Guo’ staat voor ‘vuur’ en ‘pot’. Je kunt het nog het best vergelijken met fondue. Op het midden van de tafel staat een wok onder een brander. De ingrediënten die erin terechtkomen verschillen van klant tot klant. Het voornaamste ingrediënt blijft de bouillon in de wok. In deze bouillon worden de groenten en het vlees gestoofd. De hotpot wordt gesmaakt, maar het is meer het ritueel er rond dat ons nog het meest kan bekoren. De komende dagen beloven in ieder geval een boeiende culinaire ontdekkingstocht te worden.