Zwitserland: fondue en wijn

Heb ik te vroeg victorie gekraaid? Op de tweede dag van de race geeft mijn gps er namelijk de brui aan. Gelukkig heb ik ook een iPhone op zak en kan ik me behelpen, maar echt handig is zo’n ding niet als navigatietoestel. Niet dat er geen efficiënte navigatie apps bestaan, maar het probleem situeert zich in de afleesbaarheid van het scherm. Wanneer het felle zonlicht erop schijnt, wordt de af te lezen route haast onzichtbaar. Daarenboven schakelt de iPhone zichzelf meermaals per dag uit wegens een te hoog oplopende temperatuur. Ik weet het, de pelgrims van weleer vonden ook hun route zonder al die navigatietoestellen. Maar als je nu eenmaal vertrouwd bent met iets, dan is het verdomd lastig om de klok terug te draaien. Een gedetailleerde kaart kopen zou een optie kunnen zijn, maar anderzijds doen we toch ook niet meer de was in een houten tobbe. Een nieuwe gps aanschaffen dringt zich noodgedwongen op. Nu, ik zie wel waar en wanneer.

Ook inzake lekke banden word ik niet meteen gespaard. In een tijdspanne van nauwelijks een halve dag fiets ik tot viermaal toe lek. Om gek van te worden! Omdat ik na de derde lekke band nog steeds niet het euvel heb gevonden, vernieuw ik ook de buitenband. Maar ook dat brengt geen zoden aan de dijk. Uiteindelijk begint mijn euro te vallen. Schwalbe Maraton Plus banden mogen dan wel een heel hoge bandenspanning eisen, er zijn limieten aan de druk van een binnenband. Al doende leert men…

Voor het vinden van slaapgelegenheden heb ik beduidend meer geluk. Op de eerste dag, over de grens met Zwitserland word me spontaan een bed voor de nacht aangeboden. Mijn gastvrouw -en heer, Catherine & Jano, lijken zo weg gelopen uit één of andere Woodstockfilm uit de jaren zestig. De flowerpower huist er als een zweem van nostalgie in hun zelf gerenoveerd huis. Ruim zeven jaar geleden kochten ze het voor een prikje om het met engelengeduld om te toveren tot een gezellig nest. Ondanks de liefdevolle ziel die ze het houten huis hebben geschonken, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ik aan tafel zit met twee geschonden zielen. Een man en een vrouw die elkander op latere leeftijd hebben gevonden, nadat ze al een heel leven achter de rug hadden. Relaties waaruit kinderen zijn ontstaan waarvan sommigen hen de rug hebben toegekeerd. Hun verhalen lossen op in de aangeboden fondue. Of kwam het door de wijn? Als dit een voorbode mag zijn van wat me te wachten staat, dan ga ik een zeer uitzonderlijke reis tegemoet…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *