Via de live map van ‘The Suntrip’ (http://race.thesuntrip.com) kan eenieder zien wie waar zich momenteel bevindt. Het is gek, maar al is mijn deelname geïnspireerd door het avontuur, toch moet ik toegeven dat ik getriggerd ben om de kaart aan te klikken. De absolute koploper blijft Raf Vanhulle. Met een gemiddelde dagafstand van maar liefst 370 km geeft hij zelfs zijn grootste concurrenten het nakijken. Mijn gemiddelde moet zowat de helft lager liggen. Maar ik maal er niet om, ik hoef geen podiumplaats. Laat mij maar dwalen en verdwalen.
Door de zeer geringe voorbereidingstijd voor mijn vertrek heb ik niet echt een gedetailleerde reisroute uitgestippeld. Ik fiets een beetje in de voetsporen van mijn voorgangers. Nu, veel keuze in wegen is er soms niet. Op weg naar Kiev, de hoofdstad van Oekraïne, ontmoet ik in het stadje Brody per toeval de Franse deelnemer Lionel Serra. Op de allereerste dag van de suntrip race hadden we ook een tijdje in elkanders gezelschap vertoefd. Het weerzien is hartelijk en we besluiten om een stukje samen te fietsen.
Aanzien en invloed in de hoogste politieke regionen zijn instrumenten die leiden tot macht. In een land als Oekraïne is dat niet anders. Meer nog, je krijgt dingen voor elkaar die elke verbeelding tarten. Zo ontdek ik dat Lionel hier met de grandeur van een eerste minister wordt behandeld. Reeds bij de grensovergang wordt hij geëscorteerd door twee politieagenten, een dokter, een ambulancier en een verpleegster. In diverse steden waar hij voorbij fietst staat een tv-ploeg klaar om hem te interviewen. Lokale politici nodigen hem uit op het stadhuis en stoppen hem in de beste hotels van de stad. Ik kan mijn ogen niet geloven. Deze privilege behandeling heeft hij te danken aan een goeie kennis met Oekraïense roots. In zijn bandensporen geniet ik op de achtergrond mee van zijn heldenstatus.