Vaarwel slapeloze nachten…
Is het leven een aaneenschakeling van toevalligheden of is alles reeds voorbestemd? Geen flauw idee… Wat ik wel weet is dat het solarproject de voorbije twee weken een vreemde wending heeft gekend.
Na de diepe ontgoocheling en ontnuchtering dat de fietskar niet langer bestuurbaar was, stond het project meer dan ooit op losse schroeven. Meer nog, ik zat in zak en as. Ik was radeloos en haast ontroostbaar. Ik voelde me net als een student die ondanks alle inspanningen de eindmeet niet had gehaald. Mijn geloof in een herkansing was ver zoek. De deadline verontrustend nabij.
Ik klampte me vast aan de allerlaatste strohalm: de Bikeparade in Kortrijk. Ik had ontdekt dat het thema dit jaar ‘de fietskar’ was. De Budafabriek stelde twee weken terug zijn atelier open voor eenieder die wou sleutelen aan zijn fietskar. Wie dat wou, kon zelfs beroep doen op de aanwezige knowhow. Die vond ik in de persoon van Joris Van Der Borght. Het was vreemd, maar het klikte meteen. Joris vond mijn solarproject zo maf dat hij me spontaan voorstelde om me te helpen. En zo geschiedde…
Klokslag vijf uur reed ik als een kampioen op de Grote Markt van Waregem, met in mijn kielzog een droom van een fietskar. Mijn gevaarte van 4 en een halve meter deed heel even de voetbalgekte in Waregem vergeten. Alle ogen waren gericht op mijn futuristische fiets. Deze namiddag tijdens de Bikeparade in Kortrijk zal dat niet anders zijn. Het evenement is meteen de ideale gelegenheid om er een allereerste testrit aan te koppelen. Wordt vervolgd…