Bij sommige momentopnames zou je ook de geur moeten kunnen opsnuiven, of zoals bij bovenstaande foto de ritmische klanken horen. Misschien was een videofragment hier beter op zijn plaats. Maar omdat ik trouw wil blijven aan mijn concept van één foto, één verhaal koos ik toch maar voor deze ene momentopname.
Wie net voor openingstijd door de straten van China kuiert, zal het ongetwijfeld ooit wel eens met eigen ogen kunnen aanschouwen. Post vattend aan de ingang van winkel, bureel of restaurant zie je personeelsleden netjes in het gelid staan. (Structuur en orde maken nu eenmaal deel uit van de Chinese samenleving.) Ze luisteren gedwee naar de richtlijnen van de dag, die de manager of gerant heeft mee te delen. De speech wordt afgewisseld door handgeklap en gescandeerde leuzen. Het lijkt wel alsof zichzelf moed inspreken voor een nieuwe werkdag aanbreekt. Op zich niet zo bijzonders, zo’n ochtendlijke meeting. Maar dan komt het. Doorheen een box schalt plots loeiharde, ritmische muziek. En jawel hoor… enkele ogenblikken later zetten alle stokstijve lichamen zich in beweging waarbij de danschoreografie wordt ingeleid door de hoogste in rang: de manager, de gerant. Vanop de zijlijn voel je die samenhorigheid, de strijd om er met z’n allen opnieuw tegenaan te gaan, om er samen terug een topdag van te maken. Het lijkt me geen slecht idee om dit ook bij ons in te voeren. De werkdag al dansend aanvangen…